Van tevoren hadden we nooit gedacht dat we tijdens onze reis nog langs Hamburg zouden gaan, laat staan dat we er zouden gaan slapen, aangezien dat totaal niet in de planning stond. Toch werden we dinsdagochtend extreem vroeg wakker in een opvallend artistiek hostel in Hamburg. Nog voor 6:00 uur stonden we naast onze kort beslapen bedden, want een uur later vertrok de trein alweer richting Berlijn. We hebben nog snel een aantal foto's gemaakt van het hostel, maar al snel gingen we opnieuw bepakt en bezakt op weg naar het station.
De ICE bracht ons naar de Duitse hoofdstad, waar we rond 9:00 uur even konden genieten van een heerlijke kop koffie in de volle zon op een terras, met uitzicht op de Fernsehturm, wat toch één van de meest bepalende factoren is van de Berlijnse skyline. We hadden een klein uur overstaptijd en na het nuttigen van de koffie ging de reis verder naar Poznan Glowny, de vijfde stad van Polen.
In vergelijking met de ICE was de EuroCity Express een stukje minder luxieus: geen airconditioning, geen verstelbare stoelen, maar welk een tafeltje waar je heel je goed je knieën aan kon stoten. Handig! En als je opstond, vouwde het tafeltje zich op zodat direct je spullen weggleden of omvielen. Ook handig. Wel was het heerlijk rustig in de trein, met alleen een groepje Nederlandse mannelijke studenten en een Duits stelletje dat eigenlijk onze zitplaatsen hadden gereserveerd, maar gelukkig toch ergens anders gingen zitten.
Op het moment dat we de grens met Polen passeerden was dat aan de omgeving vrij snel te zien: matig onderhouden stations, met afgebladderde verf en verroeste pilaren, ook stonden er veel ruïnes langs het spoor. Bijzonder om te zien, maar het heeft ook iets tragisch, het grote verschil tussen Duitsland en Polen. Wel leek het een heel stuk groener dan bij de buren in Duitsland.
Het eindpunt van de trein, Poznan Flowny, wordt zeker niet genomineerd voor de Mooise-Station-Award. Het was ons niet helemaal duidelijk of er nou verbouwd werd of dat er constructies waren gebouwd om te zorgen dat het station niet in elkaar zou storten. Eng was het er hoe dan ook, vooral als je onder de sporen door liep en je alles hoorde piepen en kraken boven je hoofd. In 2012 zal het Poolse treinnetwerk en de stations overspoeld worden door voetballiefhebbers, omdat het EK in 2012 in Polen wordt georganiseerd. Dat dit niet vlekkeloos gaat verlopen is zo goed als zeker, maar er is nog een jaar voor verbetering.
Wij dachten dat we zeker in een uur van Poznan naar Wroclaw zouden reizen, maar helaas: dat hadden we verkeerd. Uiteindelijk werd het een lange en warme reis van 3,5 uur in een stoptrein die het stoppen wel heel serieus nam. Zelfs waar geen station in de buurt was besloot dit boemeltje gewoon een tijdje stil te gaan staan. Bij het wegrijden bleven de deuren nog even open, wat onze lieve Jeroen bijna fataal werd. Gelukkig kon hij nog net binnen boord blijven en kwamen we veilig aan in Wroclaw.
[ik probeer zo vaak mogelijk te updaten tijdens deze reis, maar op dit blog is wat vertraging, volg me real-time op
Twitter en
Facebook]
