Samen met mijn reisgenootjes Marya en Jeroen sprak ik om 16:30 af in Utrecht, zodat we drie uur de tijd zouden hebben om InterRail tickets te kopen en een reservering voor de internationale trein te maken. Omdat Marya en ik al wat eerder op het station waren, besloten we alvast een nummertje te trekken bij de NS Hispeed balie, speciaal voor internationale treinreizen. En toen kon het lange wachten beginnen...
Wij waren de trotse bezitters van nummertje 161 en bij de balie stond nummer 148 zijn bestelling te doen. Dertien nummers te gaan nog, dat lijkt best kort, zou je denken, maar in werkelijkheid duurde het uren! Nummer 148, twee Utrechtse ballen die ook gingen InterRailen, stonden maarliefst drie kwartier bij de balie. En alsof dat nog niet erg genoeg was, bleek ook nog dat er een heleboel smiechterige mensen een nummertje voor spoedtickets hadden gehaald, om zo eerder aan de beurt te zijn, zonder dat ze daar ook daadwerkelijk recht op hadden.
Na uiteindelijk ruim anderhalf uur gewacht te hebben, waren we eindelijk aan de beurt om onze tickets te mogen kopen. 'Mooi!' hoor ik je denken, maar niets bleek minder waar: ons derde reislid Jeroen was er nog steeds niet! Hij bleek verwikkeld in een netelige financiele situatie, doordat zijn pas op de dag van vertrek was geskimd en daardoor meteen geblokkeerd. Het reisgeld moest er dus zo snel mogelijk af en naar een andere rekening gestuurd worden. Dan kon Jeroen zijn geld opnemen en zou hij toch nog in staat zijn om mee te gaan op reis. Als hij op tijd zou komen, welteverstaan.
Terwijl wij nog steeds op Jeroen aan het wachten waren, konden we onze tickets bestellen, in ieder geval voor Marya en voor mijzelf. De dame achter de balie begon enthousiast met de InterRail tickets, totdat ze hoorde dat we graag mee wilden met de Euro Nightline naar Polen: "Je denkt toch niet dat dat zomaar kan??!?!??" "Nou, uuhm, eigenlijk wel?" antwoordde ik voorzichtig. Zij weer: "Nee, natuurlijk kan dat niet! Die zit al hartstikke vol!" Geschrokken keken Marya en ik elkaar aan: "Maar, maar wat nu dan?" De baliedame gaf als antwoord: "Nou, dat is heel simpel, dan kunnen jullie morgenochtend vertrekken."
Direct druk overleg tussen Marya en mij, maar eigenlijk was het meteen duidelijk: we gaan vandaag nog op reis, hoe dan ook! We gaan niet eerst afscheid nemen van onze vrienden, families en geliefden om vervolgens dezelfde dag weer terug te keren naar huis. Nee, we gingen, hoe dan ook! Ons balievrouwtje zocht voor ons uit dat we met de ICE naar Hamburg konden, daar moesten overnachten en dan 's ochtends vroeg weer verder. Marya en ik gingen akkoord en kochten tevreden onze tickets.
Toen enige tijd later Jeroen verscheen, met geld voor InterRail ticket, was aan ons de taak hem te vertellen dat we niet naar Polen zouden gaan die dag. Jammer maar helaas, het plan is gewijzigd. Gelukkig kon ik in de LonelyPlanet een mooi hostel vinden dichtbij het station in Hamburg, zodat we in ieder geval een slaapplek hadden voor die nacht. In de trein kwam pas echt het besef: we zijn onderweg en komen over vijf weken pas weer terug!
[ik probeer zo vaak mogelijk te updaten tijdens deze reis, maar op dit blog is wat vertraging, volg me real-time op Twitter en Facebook]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten