Pagina's

maandag 10 oktober 2011

Geef je schoonmoeder een mep


Opzitten en pootjes geven. Dat was wat ik verwachtte van het afgelopen weekend. Ik zou voor het eerst de familie van Bartek, mijn Poolse vriend, gaan ontmoeten. Normaal is het al vrij eng om voor het eerst aan je schoonfamilie voorgesteld te worden. Je hersenen draaien overuren met vragen als: 'Vinden ze me wel goed genoeg voor hun zoon? Zeg ik geen stomme dingen en gedraag ik me netjes genoeg?' Al deze vragen spookten nu ook door mijn hoofd, maar die vielen in het niet bij het vraagstuk: 'Hoe gaan we met elkaar communiceren?'

Ik wist dat zijn ouders zo goed als geen Engels konden en zoals bekend is mijn Pools ook nog niet zo goed dat ik echt gesprekken kan voeren. Dit had ik nog nooit eerder meegemaakt, ik ga er meestal vanuit dat ik met mijn vlotte babbel en naar mijn idee leuke grapjes wel een goede indruk kan maken. In het Nederlands ben ik volgens mij een leuke schoondochter, maar hoe zou dat zijn in het steenkolen-Pools, Engels, Frans en Duits?


We arriveerden pas laat in de avond met de trein in Zielona Góra om een uur of elf. Bartek's moeder en zusje waren nog op en zaten op de bank. Het groeten ging vrij soepel, maar daarna werd al snel duidelijk dat goede gesprekken over en weer er niet in zaten. Wel merkte ik meteen dat ik welkom was, wat natuurlijk een prettige constatering was. Ik heb voornamelijk geluisterd, geglimlacht en af en toe een paar woordjes als 'piękny dom' gezegd, wat betekent dat ze een prachtig huis hebben, wat ook echt zo is. Dat ik probeerde Pools te praten viel erg in de smaak, maar zorgde natuurlijk ook voor veel lachsalvo's in mijn richting, aangezien mijn uitspraak nog niet echt fantastisch is.

De volgende ochtend zouden we naar zijn opa en oma gaan in de stad, maar eerst had ik nog een ontmoeting met zijn andere opa, die bij zijn ouders in huis woont. Ik verstond geen woord van wat hij zei, maar ik heb nog nooit een oude man zo intens gelukkig zien kijken. Hij pakte me bij mijn schouders en drukte me tegen hem aan. Ik kreeg 2 kussen op mijn linkerwang en daarna 1 op mijn rechterwang, die combinatie was ik nog nooit tegengekomen. Voorzichtig stamelde ik 'Miło mi pan poznać' (prettig kennis te maken) en zette mijn liefste schoon(klein)dochter-glimlach op. Ook opa en oma nummer 2 waren zeer enthousiast, als ik Bartek's vertalingen mag geloven. Zijn oma schatte mij zelfs 18 jaar oud, wat mij eigenlijk net iets te ver gaat met mijn 25 jaren.

Omdat Bartek's nichtje ook daar was en zij wel Engels heeft geleerd, maar liever Frans spreekt, waren onze gesprekken multi-linguaal. Zij sprak Frans, ik deed mijn best het te begrijpen en ik kon terug praten in het Engels. En als we er echt niet meer uitkwamen was Bartek weer de redder in nood die voor iedereen vertaalde. 's Avonds waren we uitgenodigd om een basketbalwedstrijd te bezoeken met Bartek's ouders. Erg leuk en natuurlijk zijn er voor het kijken naar een sportwedstrijd niet veel woorden nodig. Zelfs de liederen die de vaste schare fans scandeerde kon ik meezingen, aangezien die meestal vrij internationaal zijn. Vervang de Nederlandse clubnaam voor Zastal Zielona Góra en zing er achteraan LaLaLaLaLaaa en je bent er al: kat in het bakkie!


Na de wedstrijd werd er thuis nog gegeten en gedronken met de familie en wat vrienden, die ook mee waren naar het basketbal. Ook hier was het weer ontzettend gezellig en hilariteit alom. Ze wilden weten hoe ze 'Dzień dobry' zeiden in het Nederlands: 'Goedendag.' Toen ik het zei begon iedereen te lachen, blijkbaar lijkt dit woord op het Poolse woord voor 'Puntig dak,' wat natuurlijk een vreemde manier van begroeten is. Tot dan aan toe had ik het idee dat het helemaal goed ging en dat ik wel een aardige impressie maakte op de schoonfamilie.

Maar toen kwam het moment dat Bartek's moeder haar sigaret wilde aansteken, maar zich vergiste in de voor- en de achterkant en zo dus het filter wilde aansteken. Omdat ik nog niet goed kan waarschuwen in het Pools, riep ik tegen haar: 'Nooo, noo! Beata, don't light it up!' Helaas hoorde of begreep ze me niet en zag ik zo snel geen andere oplossing dan haar op de vingers te tikken. Het was al te laat, de filter stond in de fik en ik kon wel door de grond zakken. Er werd weer volop gelachen, voornamelijk om haar, maar ik schaamde me dood: mijn toekomstige schoonmoeder een mep geven zat dus absoluut niet in mijn planning.

Geen opmerkingen: