Pagina's

woensdag 26 november 2014

Pools leren: "Nee, u krijgt mijn kat niet."

Nu ik al drie jaar in Polen woon, ben ik redelijk tevreden met het feit dat mijn Pools eindelijk op een min of meer acceptabel niveau is, wat betekent dat ik aardig wat gesprekken kan voeren met de locals hier, zonder Engels, Duits, of uit pure frustratie Nederlands te gebruiken. (wat me overigens nooit echt windeieren heeft gelegd, in welk ander land dan ook)

Ik heb sinds een paar maanden Poolse lessen en alhoewel ik nog steeds op basisniveau Pools spreek, gaat het luisteren en lezen me stukken beter af dus begrijp ik eigenlijk heel veel. Ik ben alleen nogal stil als iemand me iets vraagt.

Als ik in een winkel of een bar ben, spreek ik Pools met de winkelbediende of met het barpersoneel -of probeer/pretendeer ik in ieder geval Pools te spreken- en meestal ben ik dan behoorlijk trots op mezelf. Maar niet altijd, helaas. Laatst was ik boodschappen aan het doen na een 1,5 uur durende Poolse les, dus ik was behoorlijk zelfverzekerd, als het op het de taal aankwam. Ik liep naar de kassa om voor mijn eten, drinken te betalen en ook voor de kattenbakvulling voor de pluizige zwarte haarbal die Mika heet. 

Alles liep gesmeerd en ik denk dat de kassière me behoorlijk schattig vond met mijn niet-zo-perfecte Pools. Ik pakte mijn spullen in en tilde de zware kattenbakvulling in het boodschappenkarretje toen de dame me ineens vroeg: "Mag ik uw kat hebben, alstublieft?

Een stilte viel en ik keek de vrouw glazig aan: "Mijn kat??!?!?? U wilt mijn kat hebben???"

Het Poolse woord voor kat is 'kot' en ik zweer je dat ze dat net zei. Ik vroeg of ze het kon herhalen en tot mijn verbazing zei ze het nogmaals. Ze wilde echt mijn kat hebben! Ik legde haar uit dat het mijn kat was, en dat ze die echt niet zou krijgen. Nog nooit heeft iemand me zoiets vreemds gevraagd.

Nu was het haar beurt om stil te zijn, maar niet voor lang: na een paar secondes van pure verwarring zei ze langzaam: "kod pocztowy", wat dus gewoon postcode betekent. Met een knalrood hoofd gaf ik haar mijn postcode in halfbakken Pools, bood ik mijn excuses aan en zei gedag en ging er met mijn staart tussen de benen vandoor.

Ik moet nog veel leren, maar in ieder geval weet mijn kat wat ze aan me heeft.