Het is 'maar' 1000 kilometer

Avondspits in onze wijk

De drie weken zitten er alweer op en gingen veel te snel voorbij. Omdat ik ook nog eens een week ziek in bed heb gelegen, heb ik veel minder kunnen doen dan dat ik eigenlijk van plan was. Toch ben ik erg blij met de tijd die ik in Polen heb doorgebracht. Het voelde zo goed om in Wrocław te zijn en elke ochtend wakker te worden naast Bartek, als hij geen nachtdienst had in het hostel natuurlijk. Ook het appartement waar hij sinds kort woont met twee studiegenootjes, voelde voor mij al behoorlijk als thuis. Zelfs toen ik met hoge koorts alleen in het huis zat, voelde ik me zo op mijn gemak dat ik op dat moment de knoop heb doorgehakt: ik ga hier wonen en wel zo snel mogelijk. Even zoeken op de website van WizzAir en de beste vlucht was snel gevonden: op 7 november vlieg ik voor € 0,99 terug naar Wrocław. Een enkele reis Polen dus.

Het is wel een raar idee om Nederland achter te laten en me echt te gaan vestigen in deze stad met 700.000 inwoners die ik nog steeds niet kan verstaan, maar ik weet zeker dat het leren van de taal sneller gaat met het idee in mijn achterhoofd dat Polen vanaf dan mijn thuisland is. Want ja, ik ben van plan om goed in te burgeren en daar hoort het beheersen van de taal natuurlijk bij. Voor mijn journalistieke werk is het ook noodzakelijk dat ik begrijp waar mensen over praten op straat, dat ik nieuwsuitzendingen kan volgen en ook gewoon een krant of magazine van cover tot cover kan lezen en niet meer voor elk online artikel Google Translate hoef te gebruiken, wat me toch meestal alleen maar meer in de war brengt.

Ik kan nauwelijks wachten tot het de 7e van november is, al heb ik nog genoeg te doen in de drie weken dat ik nog in Nederland ben. Ik zit nog midden in een freelanceklus, ik moet eind oktober mijn tijdelijke kamer in Utrecht verlaten en weer terugverhuizen naar mijn ouders in Almelo. Daar moet ik mij herinschrijven bij de gemeente, want officieel woon ik nog steeds bij mijn ex-vriend, wat op zich een beetje vreemd is natuurlijk. Er staan daar in de garage ook nog een aantal spullen die ik moet ophalen. Daarnaast moet ik uitzoeken wat ik naar Polen wil verzenden aan kleding, schoenen, beddengoed, keukengerei en dergelijke, want dat kan natuurlijk niet allemaal mee in het vliegtuig. 

Vlakbij onze flat is Park Grabiszyński

Misschien wel de belangrijkste invulling van de komende drie weken is het afscheid nemen van vrienden en familie. Natuurlijk kan ik regelmatig naar Nederland komen, het is tenslotte 'maar' 1000 kilometer, maar toch. Het zal raar zijn niet even bij moeders op de koffie te kunnen komen wanneer je daar zin in hebt. Even de trein pakken en binnen enkele uren bij mijn zus op de stoep te staan, aan de andere kant van Nederland, zit er ook niet meer in. Een avondje uitgaan met vriendinnen zal voor mij voortaan ook ver van te voren ingepland moeten worden.

Jammer natuurlijk, maar verhuizen naar het buitenland brengt ook voordelen met zich mee. Nu hebben mijn vrienden en familie namelijk altijd een goede reden voor een korte vakantie naar het wonderschone Wrocław waar Bartek en ik hen dan met open armen zullen ontvangen. Jullie zijn altijd welkom! En mocht het reizen er toch even niet van komen, dan is er altijd Skype of FB-chat, sinds kort ook met videofunctie. Oftewel, ik ben er nog steeds, alleen vanaf november ben ik ietsje verder weg van jullie dan normaal.