Het Oekraïense avontuur is begonnen en gelijk goed ook. Van verschillende mensen had ik al gehoord dat Oekraïners heel open en vriendelijk zijn en dat kan ik -voor ik ook maar in de lucht ben- volledig beamen. Na een helse treinrit die om 05:00 uur begon, kwam ik eindelijk aan op mijn favoriete (ahum) treinstation in Polen: Katowice.
Enigszins gestresst door een fikse vertraging liep ik het station uit op zoek naar de bus die mij naar het vliegveld zal brengen. Gelukkig had ik het snel gevonden en kon ik met een gerust hart een sigaretje roken tijdens het wachten. Naast mij stond een jonge vrouw te bellen, verrassend genoeg in het Engels. Ik hoorde dat ze niet zeker was over de vertrektijden van de bus en nadat ze had opgehangen besloot ik een praatje met haar te maken om te zien of ik ergens mee kon helpen.
Of ik ook naar Kiev ging, wilde ze weten. En of ik Pools was. Op de eerste vraag antwoordde ik ja en de tweede vanzelfsprekend nee. Zij bleek ook niet Pools te zijn, maar Oekraïens en ze zou dezelfde vlucht naar Kiev nemen als ik, want daar woont ze. Toen ik haar uitlegde waarom ik naar Oekraïne ging, werd ze helemaal enthousiast: "Misschien wil je een rondleiding? Zullen we contactgegevens uitwisselen?" Natuurlijk wilde ik dat, maar nog nooit in mijn leven was dat binnen twee minuten geregeld. Wel kreeg ik direct excuses van haar omdat haar visitekaartje vies was. Wat er precies mee gebeurd was is me nog steeds niet duidelijk, maar misschien is dat maar goed ook. Sommige dingen kun je beter in het ongewisse laten.
Nu ik dit schrijf, drie-en-een-half uur later, zit ik naast haar in het vliegtuig. Ze heet Maryna en is o.a. festival designer voor een internationaal documentaire festival. De afgelopen dagen heeft ze vrienden bezocht in Warschau en Wroclaw en ze is verdrietig dat ze weer naar huis moet. Ze wil niet terug naar Kiev, maar het is niet anders. De vakantie zit er op en het echte leven gaat weer beginnen. Om de tien minuten belt één van haar Poolse vrienden haar op, want hij maakt zich zorgen om de voortgang van haar reis: "Had de trein niet teveel vertraging? Kon je de bus wel vinden? Zijn er geen files? Ben je al ingecheckt?" Ze legt me uit dat hij erg zorgzaam is, maar dat dit misschien iets teveel van het goede is. Ook verstaat ze hem niet altijd even goed, voornamelijk door de volgende reden: hij blijkt nog dronken te zijn van de nacht ervoor.
Als we landen in Kiev en door de paspoortcontrole zijn geweest, zullen Maryna en ik samen een taxi nemen, waarbij ik gedropt zal worden bij een metrostation vanaf waar ik gemakkelijk mijn weg naar mijn hostel zou moeten kunnen vinden. Direct na het voorstellen bood ze me aan dat zij de taxi zal betalen, want ik ben nou eenmaal een gast in haar land. Er viel niks tegen in te brengen dus stemde ik maar in. Ook gaat ze me morgen, als alles mee zit, haar favoriete plekken van de stad laten zien.
Ik ben Polen nog niet eens uit en ik voel me al meer dan welkom in Oekraine. Met zo'n begin weet ik het bijna zeker: dit worden vijf hele bijzondere dagen.
 |
| De Oekraïense Hryvnia: naar mijn idee de meest schattige valuta ooit. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten