De zoektocht naar een warme maaltijd om 23:00 in het voor ons nog onbekende Ljubljana verliep niet zoals gehoopt. Ergens dachten we dat alle restaurants nog wel eten zouden serveren, maar na weken van reizen en eten in Centraal-Europa zouden we ondertussen toch wel moeten weten dat hier vooral 's middags warm wordt gegeten en dat er 's avonds alleen wat snacks worden genuttigd door de lokale bevolking. Gelukkig is er dan in bijna elke stad alsnog een oplossing: The Irish Pub!
 |
| Club Jalla Jalla overdag. 's Nachts zit/staat iedereen buiten te drinken. |
Uitgehongerd kwamen we de pub binnen en gelukkig was er een aardige barman aan het werk die ons geruststelde dat er nog genoeg fish & chips aanwezig was voor ons drieën. Na een pint Kilkenny en een vol bord eten vertrokken we tevreden naar ons hostel. Na een paar keer verkeerd gelopen te zijn zagen we onze slaapplaats plotseling voor ons opdoemen. Maar tegelijkertijd hoorden we verderop om de hoek harde beats onze richting op komen, met een grote groep feestende mensen erbij.
Voor mij was het duidelijk: dat moest Metelkova Mesto zijn, de plek waar ik al zoveel over had gehoord, gelezen en gezien. Ik sleepte Marya en Jeroen mee naar de menigte en begreep meteen wat voor bizarre plaats dit was: iedereen was aan het drinken uit halve liter blikken lokaal bier, er werd geblowd, buiten zaten zo'n honderd mensen op bankjes, op de grond en op een enorm groot klimrek met afdakjes. Zoiets als dit had ik nog nooit meegemaakt!
Marya en Jeroen, die iets minder goed tegen lange treinreizen kunnen dan ik, waren erg moe en besloten naar onze cel in het hostel te gaan. Omdat Metelkova Mesto voor mij de reden was om naar Ljubljana te gaan, was ik vastberaden om te blijven en de open sfeer in me op te nemen. Na het afscheid van mijn reisgenootjes leek het mij het verstandigst om maar meteen een blik bier te kopen voor mijzelf, hoe sneu het ook is om 1 biertje te bestellen. Toen ik wilde betalen met 20 euro bleek dat niet mogelijk, zoveel wisselgeld was er niet of de barmeid van club Jalla Jalla had er gewoon geen zin in. Even zoeken naar een briefje van vijf en toen kon ik mijn halve liter bier voor €1,80 eindelijk bestellen.
Opgelucht maar ook een beetje gespannen liep ik naar buiten, waar het feestgedruis nog volop bezig was. Met mijn oren gespitst opende ik mijn biertje, in de hoop dat ik Engels sprekende mensen zou horen, aangezien mijn Sloveens niet je van het is. Gelukkig bevond ik me in het midden van een groep dronken Ierse jongeren die net als wij op InterRail door Europa waren. Al snel raakte in in gesprek met de meest nuchtere van het stel -het blijven Ieren- wiens naam Peter Murray was. Hij leerde me direct het drankspel dat ze deden: Cheers Buffalo, wat er op neerkomt dat je je bier ten alle tijden in je linkerhand moet houden en als je ziet dat iemand toch zijn blik in zijn rechterhand houdt, je proost met diegene en zegt Cheers Buffalo. De rechtsdrinkende persoon is dan verplicht zijn volledige bier in één keer leeg te drinken.
Niet al te moeilijk, maar toch moest ik mijn best doen mijn bier in mijn linkerhand te houden. Na wat te hebben gepraat over Ierland en Nederland, zag ik ineens dat Peter zijn bier met rechts aan het drinken was. Ik greep mijn kans en proostte met de nietsvermoedende Ier. "Cheers Buffalo!" Hij keek me geschrokken aan, maar zei verder niks. Hij zette het blik aan zijn mond en dronk, zoals het hoort, in één keer zijn bier op. Vandaar dat de Ieren zo ontzettend bezopen waren: op deze manier gaat het wel snel met de alcoholconsumptie! Ik heb angstvallig mijn bier in mijn linkerhand gehouden, want ik geniet liever wat langer van mijn biertje.
Later volgt de rest van de ervaringen van Metelkova Mesto, maar zoals je wellicht zult begrijpen gebeurde er hier veel meer dan een drankspel met Ierse jongeren. De locals lieten ook van zich horen en er was ook nog een groep Australiërs die van Londen naar Bangkok reisden met The Adventure Taxi. Hou mijn blog in de gaten voor meer updates!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten