Pools leren: "Nee, u krijgt mijn kat niet."

Nu ik al drie jaar in Polen woon, ben ik redelijk tevreden met het feit dat mijn Pools eindelijk op een min of meer acceptabel niveau is, wat betekent dat ik aardig wat gesprekken kan voeren met de locals hier, zonder Engels, Duits, of uit pure frustratie Nederlands te gebruiken. (wat me overigens nooit echt windeieren heeft gelegd, in welk ander land dan ook)

Ik heb sinds een paar maanden Poolse lessen en alhoewel ik nog steeds op basisniveau Pools spreek, gaat het luisteren en lezen me stukken beter af dus begrijp ik eigenlijk heel veel. Ik ben alleen nogal stil als iemand me iets vraagt.

Als ik in een winkel of een bar ben, spreek ik Pools met de winkelbediende of met het barpersoneel -of probeer/pretendeer ik in ieder geval Pools te spreken- en meestal ben ik dan behoorlijk trots op mezelf. Maar niet altijd, helaas. Laatst was ik boodschappen aan het doen na een 1,5 uur durende Poolse les, dus ik was behoorlijk zelfverzekerd, als het op het de taal aankwam. Ik liep naar de kassa om voor mijn eten, drinken te betalen en ook voor de kattenbakvulling voor de pluizige zwarte haarbal die Mika heet. 

Alles liep gesmeerd en ik denk dat de kassière me behoorlijk schattig vond met mijn niet-zo-perfecte Pools. Ik pakte mijn spullen in en tilde de zware kattenbakvulling in het boodschappenkarretje toen de dame me ineens vroeg: "Mag ik uw kat hebben, alstublieft?

Een stilte viel en ik keek de vrouw glazig aan: "Mijn kat??!?!?? U wilt mijn kat hebben???"

Het Poolse woord voor kat is 'kot' en ik zweer je dat ze dat net zei. Ik vroeg of ze het kon herhalen en tot mijn verbazing zei ze het nogmaals. Ze wilde echt mijn kat hebben! Ik legde haar uit dat het mijn kat was, en dat ze die echt niet zou krijgen. Nog nooit heeft iemand me zoiets vreemds gevraagd.

Nu was het haar beurt om stil te zijn, maar niet voor lang: na een paar secondes van pure verwarring zei ze langzaam: "kod pocztowy", wat dus gewoon postcode betekent. Met een knalrood hoofd gaf ik haar mijn postcode in halfbakken Pools, bood ik mijn excuses aan en zei gedag en ging er met mijn staart tussen de benen vandoor.

Ik moet nog veel leren, maar in ieder geval weet mijn kat wat ze aan me heeft.

Wrocław: the river is everywhere

“The river is everywhere.” 

 - Hermann Hesse

Pstrąże: the city that always sleeps

From my English blog PolsKaaaH:   A story on a forgotten city

A little girls' shoe, a toy tank and some plastic cups are the only silent reminders of the fact that people actually used to live here. In the midst of crumbled walls and shattered glass they lie still on the ground, as time around them passed by. More than 20 years of abandonment turned the city of Pstrąże into a ghost town where nature took over. In the last two decades the city became one of the most interesting places in Lower-Silesia for urban explorers.

From the moment of entering the remains of the city, the silence is overwhelming. Besides some birds and the sound of the wind blowing through the trees, there's nothing else. The eight-story apartment blocks are the first thing you see and the idea that thousands of persons used to live here takes your breath away. The buildings are falling apart, but it's still fairly safe to enter them, as long as you're being careful. Trees are growing in the empty rooms and even on top of the apartment blocks.

From 1945 till 1992 the city was occupied by Soviet soldiers, who lived in this isolated city with their wives and kids. Pstrąże used to have a population of approximately 20.000 inhabitants and was quite.... Read more

Toerist in eigen land: Koffie in Opole

Tussen de bedrijven door is het me gelukt om voor één nachtje mijn stad Wroclaw te ontvluchten. Met een naderende deadline voor een vertaalopdracht kan ik het niet echt een vakantie noemen, aangezien ik zeven uur lang in dezelfde koffietent heb zitten werken. Desondanks ben ik blij dat ik nu eindelijk een beetje weet hoe de stad Opole eruitziet na altijd alleen maar negatieve verhalen te hebben gehoord. 

Vrienden en bekenden vatten Opole in slechts een paar woorden samen: lelijk, saai en zonder jongeren. Na mijn grondige inspectie van de koffiebar en het doorkruisen van een aantal straten -van bed naar koffie en weer terug- kan ik dit direct al ontkrachten. Het is een mooi en rustig stadje met prachtige architectuur, vriendelijke mensen (jong en oud) en in ieder geval zijn er restaurants, kroegen en ze hebben er prima koffie. Nu blijken er ook nog eens een stuk of wat bezienswaardigheden te zijn in deze stad, dus ik moet nog maar eens terug.

Het marktplein (Rynek) van Opole

Archiwum Panstwowe, met de gele brug over het kanaal Mlynówka

Het stadhuis (Ratusz) op het marktplein

EuroMaidan: Demonstraties in Kiev, December 2013

Vorige maand was ik in Oekraïne om daar verslag te doen van de protesten op het Maidan plein. Honderdduizenden mensen kwamen bijeen om hun stem tegen het regime te laten horen. Dag en nacht verbleven demonstranten op het plein om de barricades te bewaken. Hieronder kun je de artikelen lezen die ik vanuit Kiev schreef voor Metro en Het Parool.

Klik hier om het volledige artikel te lezen

Klik hier om het volledige artikel te lezen